XIX. yüzyıl düşünürlerinin bütün genel ve sistematik Dinler Bilimi yahut Din Biliminin kurulması olmuştur. İslam dünyasından alınan etkiler, Rönesans ve Reform, büyük coğrafi keşif­ler, sanayi ve teknolojinin hızla ilerlemeleri, Yeni Çağ ve özellikle Ay­dınlanma döneminden itibaren felsefe ve bilim alanında kaydedilen büyük gelişmeler ve özellikle etnoloji, etnografya, mitoloji ve folklor alanlarında, pek çok halkların dinleri hakkında edinilen yeni bilgiler, daha önceki yüzyılların tanımadığı bu yeni bilim dalının bağımsız bir araştırma alanı olarak tesisine imkan hazırlamış bulunmaktadır. Bu alan da bir çok batılı düşünürün katısı olmuştur. bunlar içinde üç düşünürün katkıları daha fazla olmuştur. bunlar içinde bağımsız dinler bilimini düşünerek mitoloji alanında çalışmlar yapan Max Müller, tarihi çizgide araştırmalar yapan C. P. Tiele, ve tarihi ve fenomemolojik çalışmalarıyla Chantepie de la Soussaye kurucu olarak en çok katkı sağlayan düşünürler olarak zikredilebilir. Yüzyılımızda Din Felsefesi ve Dinler bilimini açıkça birbirinden ayıran Max Scheler olmuş, Alman Din Sosyoloğu Joachim Wach'ta ilahiyat ve dinler bilimini Birbirinden ayırmıştır. Wach, İlahiyat ve din felsefesinin normatif olup tümden gelim metodunu kullandığını, Dinler biliminin ise herhangi bir spekülatif amaca sahip olmayıp, vasıflayıcı (deskriptif) nitelik taşıdığını vurgular. Ona göre dinler bilimin amacı olaylara mana vermek olmalı felsefi ve metafizik meseleler ondan sonra gelmelidir. DİN SOSYOLOJİSİNİN KONUSU İnsan bilimleri ile din bilimlerinin birleşiminde konumlanan Din Sosyolojisinin konusu kısaca, toplumun ortaklaşa dini hayatının, din toplum münasebetleri ve bu münasebetlerden doğan etki-tepkilerin ve dini grupların incelemesi olarak tarif edilebilir.